En de fles was open...

Tja... het heeft even geduurd om de fles open te krijgen.. maar het was het wachten meer dan waard..
Een champagneontbijt met zicht op de boomtoppen bemand (of eigenlijk bebeest) door tientallen Iguana's... of in de volksmond Leguanen..
rond het terras.. zal allicht niet snel in de vergetelheid geraken.
Marco en onze gids dronken een glaasje mee en al snel was het een flesje geschiedenis...

Klaar voor een stevige wandeltocht door het nabijgelegen natuurgebied, waar uitzonderlijk een kudde miereneters ons pad kruisten.
...

Paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito,
paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito,
paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito, paulito,
Riep onze gids luidkeels over het meer..
waarop een paar minuten later een baby-krokodil kwam bovenpiepen.
De mini-kaaiman was één van de 10 bewoners van het meer, die 1 jaar geleden waren uitgezet om het natuurgebied te bevolken,
dagelijks werden ze gevoed en gelokt met hun namen.. Paulito, carlito, pepito, ... zou ik dan toch niet te luidkeels zingen binnen een paar jaar in die streek..

Pedacito De Cielo is een kleinschalig en charmante lodge op een paar kilometer van de grens met Nicaragua, hij verdient een eervolle vermelding in ons reisverhaal,
en als je ooit Costa Rica bezoekt mag hij zeker niet ontbreken in de trip..

In de namiddag genieten we van een motorboot trip op de rivier, tot aan de grens met Nicaragua. Hier bezoeken we een klein onooglijk dorpje.. met een hondertal inwoners.
in het dorpje vertelt de gids ons.. is een schooltje dat vorig jaar één leerling en één leraar telde.. en vanaf dit jaar gesloten was.
Even verderop is het café van het dorp... waarbij ik de bedenking maak, dat het wellicht één barman en 30 leerlingen telt.. ;-))
De barmoeder heeft een kindje...
dat zich na enige twijfel toch ontpopt tot een fotomodelletje in spé, en weer voor een paar leuke beelden zorgt.

En in de lokale politiepost kijkt het ganse team van wacht naar de Costa Ricaanse editie van Robinson Island,
zelfde decor, zelfde proeven, andere deelnemers... het ganse dorpje schaart zich her en der rond oude kijkbuizen om in spanning af te wachten hoe lang de kandidaten op een paal boven water kunnen blijven staan..
en daar staat de format van het programma al een tijdje..

Een even gezellge zondsondergang, wat cuba librés op het terras en een eenvoudige maar smakelijke 25 jaarsdinner besluiten ons verblijf in Pedacito de Cielo.
Wanneer we de volgende ochtend minder nieuwsgierig dan bij aankomst de oprit verlaten weten we één ding vrij zeker... hier komen we ooit nog terug, want dat willen we graag delen met wat vrienden..

Dag 6 - 7 - La Fortuna - Arenal

Na een ritje van een paar uur komen we aan in La Fortuna, bij de grootste toeristische trekpleister van Costa Rica; de vulkaan Arenal..
Het contrast met het rustige Boca Tapada is schrijnend.. het krioelt van de minibusjes met gele "Turismo" stickers, boekingsagenschappen voor Quad-adventures, Canyoning, Rafting, Mountain Bike, Canopy Tours, Hanging bridges..
We pikken één restaurantje uit zonder turismo-busjes voor de deur.. een Italiaanse Don en nog iets, tegenover het tankstation.. en dat blijkt meteen een schitterende keuze te zijn.. Trendy food, prachtig geserveerd, en tot slot de beste expresso die ik ooit mocht proeven..

Tegenover het restaurant staat bij het tankstation een Can-Am geparkeerd, en daarnaast... een BMW 1200 GS..
zou het niet leuk zijn om morgen een ritje langs de prachtige slingerwegen van het Arenalmeer te doen ?...
Maar de pompbediende antwoord ons: "Not for rent... toys from the boss.." ... Waarop ik antwoord... I like your boss ;-))
Dan maar in de richting van ons nieuwe stulpje.. Linda Vista hotel.. met zicht op de Arenal..

Na het inchecken van de kamer storm ik al terug naar naar de receptie...
"I have a complaint !!!"
De jongeman aan de receptie kijkt me bedeesd aan.. "Yes Sir? "
I have booked a room with a view on the Arenal ... and I don't see it !!

Waarop de jongen hartelijk begint te lachen..
en het spelletje meespeelt..
I will switch on the fan immediatly sir.. the clouds will be gone in 5 minutes ...
Thank you for the great service.. !

Maar de vulkaan blijft ook de volgende dagen gehuld in een mistig kleedje..
Jammer, want elke kamer is zo georienteerd dat je vanuit je bed, dat in een soort vitrine geplaatst is.. zicht hebt op de vulkaan...
s'nachts zie je de lavastroom als een rode gloed naar beneden glijden.. zo schijnt het..
Maar als wij een eruptie willen zien, moeten we alvast niet op de Arenal rekenen .. !


Diezelfde avond besluiten we gezellig te tafelen in het hotel... om de eenvoudige reden dat het dichtbijzijnde dorp La Fortuna gelegen is op 45 minuten rijden ..
Die gezellige avond blijkt buiten de accordonist - would be stand-up comedian, te zijn gerekend,
die het ganse restaurant opeist met afgrijslijke deuntjes, tot groot jolijt van een tafel Duitse fans..

gedurende 60 minuten krijgen we meezingertjes door onze strot geduwd die zelfs de weergoden niet onbewogen laten.. en resulteren in een hevige regenstorm..
maar genadeloos tovert de accordeoloog liedjes uit zijn blaasmachien...

Wanneer bovendien de eens zo veelbelovende steak zwartgeblakerd op mijn bord beland.. koud en met een onooglijk prutsje saus is het wel welletjes geweest..
We vragen de rekening, met de nadrukkelijke opmerking dat ze er zelfs niet moeten aan denken om het verkoolde gerecht aan te rekenen...
Wat dan ook niet gebeurd.. geen verontschuldigingen, geen kopje koffie van het management.. gewoon de rekening..

Ik kan het dan ook niet laten om de virtuoos bij het buitengaan tussen 2 nummertjes op zijn schouder te tikken..
en wanneer hij zich omdraaid te melden... "Congratulations, you are definitly the worst musician in the world"
Waarop de man hartelijk begint te lachen..en zegt.. thank you... ...
Op een dag vind je de job van je leven..

Even stoom afblazen met een glaasje Baileys in het uitstalraam van de kamer.. en dromen van rokende vulkanen..

De volgende ochtend trekken we hoopvol de gordijnen open.. nog steeds.. misty...
Op naar één van de hoofdattracties van de Arenal streek.. The hanging Bridges..
Een prachtig parcours door een stukje regenwoud.. waarbij hangende bruggen van meer dan 200 meter op 30 meter boven de valleien de boomkruinen tornen..
Jammer dat er zoveel toeristen zijn .. ons inclusief ;-)

Later in de namiddag volgen we een onverharde piste aan de westzijde van het meer. Tegen het advies van de infobalie aan de receptie, want het is een moeilijk bereidbare weg met een rivier die in dit seizoen
niet te doorwaden valt.. Precies wat we zoeken... !!

Het verlaten pad levert weer mooie taferelen op, en meer beesten dan we ooit in het platgetreden Hanging Bridges te zien kregen.. (zijnde: géén).
De piste eindigt bij een eco-finca, met rustige karige hutjes, een eigen groententuin en een yoga center.. Dit was meer ons ding geweest.. volgende keer dan maar.

Wannneer we bij de uitbaatster informeren naar de ondoorwaadbare rivier vraagt ze meteen naar het type wagen.. "Do you have a REALLY BIG 4 x 4... ?" ..
Not Really.. een Rav 4 tje op wegbandjes is niet meteen de meest stoere alle terreinvreter.. "You can try.. at your own risk... lacht ze..

Wanneer we bij de rivier aankomen en het wild stromende water, en een meter diepte met stevige rotstblokken ons toelachen krijgt Kristin al de schrik in haar ogen... "Ge gaat toch niet... "

De kakbruine Rav 4 glijdt zachtjes richting oversteek...