Nat

Appel aan bed.. 05:30.. dag 2 in Costa Rica.. weer wakker sedert 04:00 uur, en klaar voor een nieuwe dag..
Afspraak deze keer om 06:30 op een kleine luchthaven, waar een Cessna ons zal vergasten op een 7 vulkanen - vlucht en een drop-off op onze nieuwe bestemming Tortuguero.

Van de 7 vulkanen blijven er door de weersomstandigheden maar 3 over, Irazu, Barval en Poas, de rest ligt verhuld in een dikke mist.
Maar 3 van de 7 is een mooie score, als je weet dat de meeste vulkanen het grootste deel van de tijd verhuld zijn in de wolken..

Het tweede deel van de privévlucht duikt de Cessna vol zelfvertrouwen het dichte wolkendek in richting Tortuguero.. Terwijl de regen hevig tegen de cockpit klettert..
ik probeer me in te beelden wat de procedure is als de piloot het bewustzijn verliest.. maar elk denkbaar scenario eindigt op dezelfde minder heroische manier..
We zijn dan ook een beetje opgelucht als het landingsgestel de grond raakt op een 200 meter lange landingsbaan tussen de Pacific en de Cano La Palma...
Veel kleiner kan een luchthaven echt niet worden...

We worden met open hemelsluizen ontvangen, voor een boottochtje toe naar Flor de Tortugeuro, ons verblijf voor de komende 2 dagen.
Een welkom ontbijt en een even welkome begroeting van onze nieuwe gids Manuel, de lokale spraakwaterval.

Tortuguero ligt geperst tussen de Pacific en de La Palma rivier, een uniek stukje natuurgebied dat naast de natuurliefhebbers tevens een voorkeursplekje blijkt te zijn voor reuzeschildpadden.
Van duizenden kilometers ver trotseren de zwempadden de oceanen om hun eitjes te droppen op het strand van Tortuguero. Maar we zitten niet in het juiste seizoen en stellen ons tevreden met de natuurpracht rond de Cano La Palma dat overwoekerd is van vogels, kikkers en vogels en kikkers... De 2000 inwoners van het dorpje leven voor 99% van toerisme, maar met volle respect voor wat de natuur hen biedt..
Zelfs het ontbijt blijft niet gespaard van verassende passages van gevleugelde bezoekers, op zoek naar wat empathie ... en een lekker hapje natuurlijk..

De regen is een beetje gaan liggen (hij had niet veel keuze namelijk)... en we nemen plaats aan boord van een open motorbootje, voor een tocht langs de kanalen en de mangroves van Tortuguero.
Het gevleugelde wild zijn mooie figuranten in een decor van fris groen en we genieten van een het natuurpracht... en een aantal zeer stevige wolkbreuken. Het heeft wel iets, weggedoken onder een poncho... fototoestel in aanslag, veel meer één met de natuur kunnen we niet worden..

Een wandeling door de hoofdstraat van Tortuguero, (trouwens de énige straat) geeft een mooi beeld van de integratie van een gemeentschap in een evenwichtige mix tussen respect voor traditie en natuur, toch zijn inkomsten derft uit toerisme.

Na de lunch korten we de geplande natuurwandeling in van 3 uur tot 1 uur, aangezien we onze zwemvliezen zijn vergeten en een hindernissenparcours tussen boomwortels en diep plassen niet zo'n ideale combinatie vormt voor een knie die maar een paar weken terug werd voorzien van nieuwe onderdelen ;-)