25 jaar

Dag 3 - Tortuego - Guapiles - Pital - Boca Tapada

Het onweer heeft de ganse nacht stevig geklettert op het golfplaten dak van de lodge, waardoor de oogjes nog iets kleiner zijn dan gewoonlijk..
We skippen de ochtenddouchewandeling van 5u30 en schepen om 8u30 in voor een boottocht naar de shuttleparking van het natuurpark. Samen met de kleine landingsstip is dit de enige uitweg uit het gebied, want wegen zijn er niet.. We nemen onze gloednieuwe babykak bruine Rav 4 in ontvangst, en zetten koers voor Boca Tapada, een klein dorpje 230 km verder, aan de grens met Nicaragua.

Het spreekt voor zich dat we hierbij de aangewezen asfaltroute compleet negeren, en kiezen voor de kortste weg... via onverharde wegen. Onze Rav krijgt meteen de modderdoop met amper en 50 km op zijn teller heeft het babykak bruin nu ook meer kleurschakeringen en een derde dimensie gekregen. De willekeurige route voert ons langs eindeloze ananas- en bananenplantages, dwars door het laaggebergte naar de grens met Nicaragua. Onderweg krijgen we weer heelwat mooie foto's voorgeschoteld... enkel op de knop drukken en meenemen voor later.. Een indrukwekkende boom in een Aloë Vera veld, met de laatste zonnestalen in de achtergrond... een kudde wilde Toekans die zich te goed doet aan een vracht rottende bananen..
Het is dan ook al een paar uur donker wanneer we nieuwsgierig de oprit oprijden van Pedacito De Cielo, een eco-lodge, gelegen aan de Rio San Carlos, waar we hartelijk verwelkomd worden door Marco en zijn dochters.
Tijd voor Cuba Libre.. een gezellige avond op het terras en een heerlijke huisbereide maaltijd.

Dag 4 - Bocat Tapade / Pedacito de Cielo

Men kan zich geen beter decor inprenten om te ontwaken op de dag van een 25e huwelijksverjaardag.. Wanneer we de gordijnen van het karige maar gezellige hutje openschuiven , kijken we uit over een prachtige rivier die zich door het berglandschap kronkelt, en baadt in de zon. Met een kleine smoes vertrek ik wat vroeger naar de ontbijtruimte om te kijken of de afspraken die ik al een aantal weken terug met Marco had gemaakt waren nagekomen.
Op de rand van het grote balkon, aan de rivier staat één mooie gedekt tafeltje éénzaam te wachten om gezelschap. Een perfecte setting voor een goeie ouderwetse romantische film...
Manu komt me tegemoet, en vraagt me in gebroken engels "You Like ?" ... I Like very much indeed !!... De avond voordien had ik hem nog gevraagd of hij een flesje champagne kon voorzien bij het ontbijt... waarop hij had geantwoord.. champagne ??! Que es ?.. Zal niet lukken, want dichtstbzijnde dorp ligt op meer dan een uur rijden.. De verassing was dan ook groot wanneer Marco de volgende ochtend kwam aanzetten met een koele fles Freixenet.. Hij had nog een vriend gebeld, die de fles speciaal was komen brengen !!!.. Maar Marco had één probleem... De gezellige zestiger overhandigde mij de fles... met de vraag... : "How Open ???".. Het was hem een totaal raadsel ...