Stukje van de mis vergeten...

Het tweede deel van de ceremonie ;-)


God, de almachtige Vader,
Wij danken u dat gij , omdat gij in uw eindeloze goedheid de feilbaarheid van de mensen zichtbaar hebt gemaakt in Danël.
Wij danken u, op onze blote kniëen, dat gij Kristien hebt geschapen om weer recht te maken wat uw zoon Daniël heeft krom gebogen.
Laten we dan nu luisteren naar het evangelie
Daniël , gehuld in wit gewaad, strekte de benen. Het kleed rijkte hem nog amper tot de knie. Reeds zestien jaren was de knaap, maar nog steeds diende hij devoot de farizeeërs die op Sabbat de eredienst opdroegen. Toen de opperfarizeeër rond de offertafel ging om het hooglied aan te heffen, strunkeldegede deze over den voeten Daniëls. Zijn woorden klonken fel door de tempel : “Gij met uw olivantenpoten !”. Daarop verrees daniel en antwoordegede : “doet uwen afwas dan maar zelf !”, waarop hij zijn wit flanelleken aftrok en briesend den tempel verliet. Terzijde; het moet gezegd ; 16 jaar, en nen 45 van voet, … hij liep het strand op, ontvoude het witte kleed, zette zijn overzetboten van voeten hiel tegen hiel en surfte naar de overkant, naar zijn ouderlijk huis.
Moeder, fulmineerde hij, moeder, ik voel een vuur in mij branden, een gloed verteert mij, het gloeiende magma borrelt in mij, de gele tongen likken aan mijn ingewanden, rookpluimen stijgen op vanuit mijn binnenste, ik word verzwolgen in een poel van vlammen, helpt mij, zegt mij wat ik doen moet !!
Naar den brandweer gaan he ventje, antwoordde de wijze vrouw.
En zo geschiedde.
In die dagen trokken ook de hormonen over de flanken van de Everberg. Aldaar plukte een maagd, schoon en rein menige vrucht. Haar haren blond , haar tanden lelieblank,… De medemens helpen, dienen, stil en devoot, de stem uit de hemel fluisterde haar in : word verpleegster, schoon kind ! Verpleegster, of tandartsassistente, iets in ’t wit, als ge surtout maar geen boekhoudster wordt van den ene of den andere geflipte brandweerman met grootheidswaanzin, laat staan nen pollis die zich te schoon vindt om op ne velo te stappen en zich alleen wenst te verplaatsen met ne moteur onder zijn gat ! Gij, schoon braaf kind, gij zijt voorbestemd om een leven van devotie en schoonheid te leiden in een veilig nest ! Trapt niet in de val van de bruisende verleiding ! Voor ge het weet zit ge met uw charmeur in een kevlar pak op de moto in ’t stof van Zuid Afrika en valt ge van ’t één probleem in ’t ander genant moment !
Deze wijze raad volgend, keerde zij terug op haar stappen om zich in stilte voor te bereiden op haar profane leven. Zij verschool zich in Wemmel op een instituut dat haar zou voorbereiden op haar taak en haar behoeden voor de verkeerde mensen om zich heen.
Toen zij op zekeren dag bij een nabijgelegen kruidenierke genaamd de Makro, een handje toestak, verscheen aan haar een donkerogige jonkman .
Amai, wat hebt gij grote handen, sprak ze.
Dat is omdat ik van aanpakken weet, zei hij.
En wat hebt gij grote schoenen, zie ze.
Dat is omdat ik later op grote voet wil leven, antwoordde hij.
En wat hebt gij brede schouders, zei ze weer.
Dat is om zware lasten te kunnen dragen.
En wat hebt gij ne grote mond, fluisterde ze
Dan hebt ge de rest nog niet gezien, fezelde hij terug
Maar wat hebt gij kleine oogskes , giechelde ze
En gij zuchtte hij, gij hebt sproeten, we mankeren allemaal wel iets, zeker ? Hoe zit het, zijn we klaar met de anatomieles, valt er hier nog iets te kussen ?
Kort daarna mocht zij ter woonstee binnentreden bij zijn ouders.
Ewel, zo sprak zijn moeder, waar is die van den brouwer ?
Die had teveel gesten, zei hij. Maar de dees, dat is voor lang !
En ze leefden als de oude Belgen : hij deed aan jacht en visvangst, en zij… deed de rest.


Hernieuwing van de beloften
Treed dan nu naar voren, Kristien en Danny
Op kerstavond 24 december 1987, hebt gij elkaar het ja woord gegeven.
Mijns inziens zit daar ondertussen al serieus wat eelt op. Vandaar dat wij dit vandaag nog eens zullen overdoen.

Kristien, neemt en leest, hier is uw belofte , zoals gij ze zelf … zoudt geschreven hebben.


Lieve Danny,
Ik beloof u
Dat ik nog lang voor ons klein mannen zal zorgen, zodat gij nog met veel schoon verhalen kunt thuiskomen,
Ik beloof u, dat ik zal vinden wat gij zoekt,
Ik beloof u dat ik nog veel zijgevels zal schilderen, zodat gij u met belangrijke dingen als motorrijden, 4X4 rijden, quad-rijden, buggy-rijden, motorboot rijden enzovoort kunt bezig houden,
Ik beloof u, dat ik altijd even graag zal luisteren naar de kleine en grote beslommeringen van onze medewerkers en de partners, zodat ze zich bij ons een beetje thuis zullen voelen,
Ik beloof u dat ik zal blijven proberen de golven van uw storm te temperen, zodat ons huwelijksbootje schoon op koers blijft
Ik beloof dat ik u zal volgen, van Afrika tot in Amerika, van de Himalaya tot in de woestijn,
Ik beloof u dat , ondanks uw zotte kop, uw gekke invallen, uw onvoorspelbare grillen, ik blijf geloven dat wij bij elkaar passen als twee stukken uit ne puzzel van twee stukken.
Ik beloof u dat ik tegen iedereen zal blijven vertellen dat de voorbije 22 jaar veruit de schoonste van mijn leven waren ,
En ik beloof u, Danny, dat ik ook de rest van mijn leven graag, heel graag zelfs, met u zal beleven.


Lieve Kristien,
Gij hebt mij veel beloftes gedaan. Ik weet dat ge ze zult waar maken. Ik wil u ook een aantal dingen beloven.
Maar eerst moet ik u bedanken.
Bedankt voor die twee lieve kinderen. Bedankt voor alle keren dat ge er waart, terwijl dat niemand u zag, behalve ik. Bedankt voor den thuis die ik met u heb gevonden. Bedankt voor (VUL MAAR ZELF IN !!!!!!!)
Ik beloof u dat ik door zal gaan met uw grenzen te verleggen,
Ik beloof u dat ik door zal gaan met u dingen te laten doen die ge liever niet zoudt doen,
Ik beloof u dat ik tegen iedereen zal blijven zeggen dat gij ’t schoonste zijt dat mij kon overkomen
Ik beloof u dat ik u elke dag dankbaar zal zijn omdat ik goed weet dat ik dit alles nooit zonder u had gekund,
Ik beloof u dat ik zal blijven wie ik ben, dus maakt u geen illusies !
Ik beloof u dat ik met u zal doorreizen, om ook elke keer weer samen thuis te komen.