Stonetown een stad met vele gezichten..

Ons eerst contact met Stonetown was zeer confronterend.. smalle straatjes, rommel op straat, stenen huisjes met golfplaten daken..
een luxeversie van een bidon-ville zeg maar..
De eerste avond wagen we een kleine wandeling langs de locale avondmarkt, waar een bedrijvige sfeer hangt, en tevens een mooi jachtgebied vormt voor leuke foto's...
Maar Zanzibar is 90 % Islamitisch, en ze zijn hier niet zo gesteld op foto's.. Je zou nog een stealth - modus op het fototoestel nodig hebben , waarmee je helemaal onzichtbaar wordt..

De meeste beelden zijn dan ook eerder snelle snapshots, zonder veel tijd om rustig te kadreren en te wachten op het perfecte moment..
De tweede dag in Stonetown zijn we best wel onder de indruk van de "Zanzibar doors"... De voordeur is hier het statussymbool, en de stad telt meer dan 100 antieke voordeuren, die allemaal op een andere manier zijn gegraveerd..

De deuren met een ronde boog, zijn de toegang tot huizen met Arabische bewoners, die met een rechte bovenzijde zijn Indische bewoners..
Door zijn rijke geschiedenis is Zanzibar een smeltkroes van culturen... De sculpturen in de deuren duiden aan hoeveel slaven en gronden de bewoners bezitten.

We gaan op jacht naar een hele reeks beelden van de deuren, die verschuild zitten in de smalle straatjes van de stad..
Daarbij komen we ook een "workshop" tegen waar ze nieuwe deuren maken.. volledig met de hand..

In het ganse atelier is geen electrische machine te bespeuren, en er staan werkelijk prachtige exemplaren , klaar voor levering, of wachtend op een koper...
Het zou mooi zijn mochten we zo'n antieke deur op de kop kunnen tikken om in het interieur te plaatsen denken we even...

We informeren bij de workshop of er oude deuren te koop zijn, en de man stuurt ons op stap met één van zijn gasten..
30 straatjes later belanden we voor een deur, waar na enige fluitsignalen een sleutel van de bovenverdieping met een touwtje naar beneden wordt gelaten...

De voordeur gaat achter ons dicht, en een tweede stalen deur met 4 hangsloten wordt ge-opend...
Het lijkt wel de grot van Ali Baba hier.. het ganse magazijn staat volgepakt met antieke meubelen, deuren , ramen, koffers, kasten..

Na wat rondsnuisteren laten we ons oog vallen op een prachtige antieke Zanzibar Window.. dat wat acceptabel is van formaat om aan de muur te preiken (180 x 160)
en we informeren naar de prijs... 800 US dollar.. klinkt het... maar het klinkt even verdacht dan aantrekkelijk, wanneer blijkt dat we alles vooraf dienen te betalen, en dat de verzendingskosten 400 USd bedragen..

We laten het wel even bezinken, .. en gaan verder op stap in de stad..
we zijn ook nog op zoek naar een mooi muskietennet, zo ééntje dat ze in de toffe lodges als hemelbed gebruiken..
maar dat blijkt helemaal niet zo makkelijk te vinden..

We stappen een confectieatelier binnen en informeren naar de herkomst van de netten.
Een jonge man stelt ons voor om ons naar de markt te gaan, naar een winkel waar ze de netten verkopen..
Zo gaan we op stap met een local, die ons door de straatjes loodst, en vertelt over Stonetown..
amper 5 minuten later worden we vergezeld van een tweede jongen die ons vertelt dat hij de eerste zijn broer is..
en kunstgeschiedenis heeft gestudeerd.. hij zal ons mee vergezellen..

Op de markt wordt snel duidelijk dat de tweede een vlotte oplichter is, die er op uit is om ons een muskietennet aan te smeren, met een stevige commissie voor hem (zo'n 200 %)...
er volgt een heftige discussie tussen de twee gasten, en de marktkramer.. waarop we duidelijk maken dat we geen interesse meer hebben om iets te kopen..

De tweede gast druipt af, maar de jongen van het confectieatelier blijft bij ons om ons de weg te tonen naar een leuk terras, "Green Garden Restaurant"
hij verontschuldigd zich voor het gedrag van de andere, die helemaal zijn broer niet blijkt te zijn, maar één van de honderden oplichters die Stonetown rijk is..
wanneer hij deze had tegengesproken zouden ze achteraf met hem hebben afgerekend vertelt hij ons..

We willen in de namiddag nog graag de hammams, house of wonders en de Cultural music club bezoeken;. en hij stelt voor om ons op te wachten tot na de lunch..

Zo komt het dat we de ganse namiddag met enige argwaan voor onze centen vergezeld worden door een 18 jarige jongen, die nog een student blijkt te zijn.. (het was zondag) en toevallig bij het confectie-atelier van zijn broer was..
hij neemt ons mee naar zijn school, de hammams, bezoekt met ons het museum, de oude paleizen van de Sultan.. en weet heelwat te vertellen over de lokale cultuur..

Doorheen de dag word het echter al snel duidelijk dat de jongen helemaal niet uit is op centen, maar er veel plezier aan beleeft, en blij is met de gelegenheid om zijn Engels te kunnen oefenen..
na wat aandringen accepteert hij toch een ijsje in de Zanzibar Coffee house, en vertelt hij ons over het schoolsysteem in Zanzibar..
Als het goed is zal hij binnen 3 tot 5 jaar kunnen beginnen aan hogere studies, en hij droomt er van om advokaat of politieker te worden..

Een prettige ontmoeting met één van de duizenden jonge studenten die de hoop koesteren om ooit buiten de grenzen van Zanzibar hun geluk te kunnen vinden...
Hij vraagt ons een e-mailadres, en belooft ons om ons op de hoogte te houden van het verloop van zijn studies..

Stonetown heeft nu al een heel andere indruk op ons nagelaten, en we voelen ons hier eigenlijk wel goed.. wat een beetje verwonderlijk is in dit decor..
de eenvoud en cultuur laten je niet ongemoeid, en ik denk te mogen zeggen dat dit de meest aangename stad is die we op het Afrikaanse continent hebben bezocht..
je moet je wel openstellen maar de beloning groot..

De Zanzibar Window begint nu ook betekenisvoller te worden als verhaal, en nu, 4 dagen later.. lijkt het toch wel het riskeren waard..
Vandaar onze rit terug van Kinsangani naar StoneTown.. met de Grandshit Auto IV..

Stonetown is een prachtig decor voor foto's en we zijn wat verwonderd om tussen alle groezelige winkeltjes ook een foto-gallerij terug te vinden "Beautiful Eyes"
Een foto-tentoonstelling "Perfect spots in Perfect Light" blijkt het werk te zijn van een ... Sympatieke Nederlandse fotograaf.. (ja die bestaan ook hoor ;-) Hans Achterdenbos, die zijn hele carriere en als reclamefotograaf
achter zich heeft gelaten, en zich hier is komen vestigen.. En ik kan hem geen ongelijk geven ;-)

We spreken af om donderdag terug te gaan, om bij avondlicht een photoshoot te organiseren op de mooiste plekjes van Stonetown..
ik kijk er alvast naar uit !

Maar hoe slaagt hij er in godsnaam in om zo'n mooie beelden vast te leggen van mensen ?
wel in de eerste plaats de charmes van zijn kersverse Zanzibaarse vrouw..
maar in de tweede plaats... tijd !...

Hij vertelt me een verhaal toen hij in opleiding was bij één van de Nederlandse topfotografen, dat hij als opdracht een Hasselblad kreeg, waar een filmpje opzat van 12 beelden...
waarvan de eerste 11 waren doorgespoeld, zodat er nog één foto overbleef.. en daarmee moest hij op stap gedurende 4 uur in Amsterdam, en terugkeren met dat éne unieke beeld..

En als ik terugkijk naar de beelden die we tot nu toe hebben verzameld, en de eenvoud van digitale fotografie waarbij je makkelijk op van één dag met 1000 beelden kan terugkeren..
kan ik hem geen ongelijk geven.. Ik heb steeds geleerd dat een foto genomen werd met een buikgevoel, en niet met de ontspanknop.. en dat is met digitale fotografie een beetje aan het verwateren..

We besluiten diezelfde namiddag even wat meer tijd te nemen...
gezellig op een pleintje blijven zitten gedurende 20 minuten, en gewoon rondkijken..
op een bepaald ogenblik merk je dat je automatisch overgaat in stealth-modus, en je voor de lokale bevolking deel uitmaakt van het decor..
je verdwijnt als het ware op de achtergrond, waardoor de handelingen, de blikken .. kortom het gewone leventje .. rustig zijn gang gaat..
kinderen zijn nieuwsgierig, locals komen een praatje maken...
en het is precies op dat ogenblik dat je de mooiste beelden maakt.. , je ziet de dingen ook anders...
als je jezelf de tijd geeft om een half uur te besteden aan één foto, dan krijgt die ook een sterker verhaal meer,
het is best een leuk en ontspannend gevoel... en het resultaat krijgt een andere betekenis..
zo heeft het beeld van het meisje met het paarse kleedje achter de tralies nu al een andere verhaal dan alle andere beelden...


Maar ja, .. reisfotografie is de facto al een stuk vluchtiger dan traditionele fotografie..
en daarbij gaat het precies om het vatten van die unieke aanéénschakeling van toevallige momenten die de ketting van herinnering vormen.
heel anders dan wanneer je de tijd hebt.. en neemt om elk beeld zorgvuldig af te wegen..

De vrouw van Hans, blijkt de verkoper van de Zanzibar Window te kennen, en we gaan donderdag terug om te proberen de deal af te ronden..
hij zal zelf voor de verzending zorgen, zo hebben we toch wat meer zekerheid dat het pakket ooit Blaasveld zal bereiken..

Tegen valavond kuieren we rustig in de richting van de Cultur Music Club, het hartje van de Zanzibar Music.. : "Taraab"
hier oefenen elke avond van de week een toevallige selectie uit meer dan 60 muzikanten samen de lokale muziekvorm..

Taraab is een verzameling van sitars, orgels, gitaren, djembe, viool, cello... en heeft een zeer byzonder ritme..
je moet maar even op zoek gaan op Internet.. daar vindt je ongetwijfeld wel wat voorbeelden..

De toegang tot het clubhuis is vrij, en we worden meteen mee uitgenodigd om deel uit te maken van het orkest..
Kristin past... maar ik laat deze kans niet voorbijgaan, en kies een kleine handdjembe uit, en neem plaats naast een Japanse studente, tussen de andere 20 muzikanten..


De club heeft alvast zijn naam niet gestolen... Cultural music club is een trefpunt waar bij iedereen gratis kan deel uitmaken van een groter geheel.. je ziet er 60 jarigen worstelen met hun eerste noten op de viool, en hoogbegaafde musici die hun kennis overbrengen naar de anderen..

Het was een heel byzondere en warme ervaring, om deel te mogen uitmaken van het geheel, en de muziek is eenvoudig van stuctuur, waardoor mijn bijdrage niet echt uit de toon viel ;-)

Het is niet uitgesloten dat we donderdag nog even langsgaan voor een tweede sessie ;-)




Jullie hebben nu al heeeelwat te lezen gehad..
vandaag zijn we gaan duiken... en Kristin heeft tussen de dolfijnen gezwommen !!.. maar dat verhaal vertel ik later nog wel eens..

Iedereen bedankt voor de fijne reacties en de verjaardagswensen..
we missen jullie nog harder nu..
Maar we hebben weer heelwat te vertellen..

Dikke knuffels,

Kristin & Danny