Barolo en bochten

Het is weer al even geleden, maar we zijn nu écht normale toeristen geworden...

Denk ik ..

Vanuit Torino zijn we afgezakt naar het hartje van de Piemontese wijnstreek Barolo. We hebben ons niet meer laten verrassen door obscure bordjes met would-be camperlocaties.. en zijn braaf naar de dichtsbijzijnde camping gereden..

Waar we letterlijk op één dag omsingeld waren door ... jawel hoor...
Nederlanders.

Je mag werkelijk elk steen van deze aardkloot omkeren.. ze zijn altijd in de buurt.. en meestal vrij nadrukkelijk aanwezig. We waren zwaar onder de indruk van Koos' nieuwe telegeleidde sleurhut die op eigen houtje de weg naar de trekhaak ging opzoeken..

Apporteren deed hij nog niet.. maar daar wordt aan gewerkt..

Maar we zaten in Barolo.. home of Slowfood en bakermat van één van de betere Italiaanse wijnen. De wijnstreek strekt zich uit over De Langhe en Monferrato en met een overvloed aan wijnboeren is dit een ideale gelegenheid om de wijnkelder aan te vullen..

We pikken er een paar uit, en onze keuze valt uiteindelijk op de heuvels van Canubi waar de zusjes Borgogno ons warm onthalen voor een sessie winetasting.

Barolo wordt gemaakt van Nebbiolo druiven, en krijgt de benaming “barolo” pas als hij 3 jaar op fles heeft gerijpt. Naast de topwijnen van die de naam barolo meekrijgen zijn er echter nog overheerlijke Nebbiolo, Dolce of Barbera ‘ s te vinden aan meer dan schappelijke prijzen. We verkiezen een paar flesjes te laten verzenden, eerder dan ze mee te tornen met de al overbeladen motorhome.. dus vanaf 19 augustus (of zo ;-) liggen ze in de kelder.

We blijven een paar dagen in Barolo staan, en gebruiken deze schitterende streek als uitvalsbasis voor een dagtipje naar Genova met de moto.. Langs kleine weggetjes en een paar 1000 bochten later blijft de drukte van zo’n stad toch altijd een ontgoocheling tegenover de rust van het platteland. Genova is zeker een bezoekje waard, maar na 5 uur op de moto verkiezen we het zadel boven een terrasstoel in de drukte..
Op de terugweg experimenteren we nog wat met HDR fotografie in een zonnebloemveld.. en de eerste resultaten zijn alvast veelbelovend...

Bij HDR foto’s neem je van éénzelfde onderwerp meerdere beelden vanaf statief, telkens met een verschillende belichting; meestal zo’n stop verschil .. hierdoor krijg je een reeks beelden die lopen van sterk overbelicht, over goed belicht tot sterk onderbelicht.
Nadien worden al deze beelden samengevoegd tot één geheel waardoor je zeer sterke details krijgt in zowel de donkere als lichte partijen, wat het beeld zeer sterk het zicht van het oog laat benaderen.. maar tegelijkertijd ook zeer vervreemdende resultaten geeft..

We zijn alvast tevreden met de eerste zonnebloemkiekjes..