De eerste pistes, vleermuizen en lavatunnels

Gisteren en vandaag stonden er twee maal 360 kilometer op het programma, tussen Airie beach en Chart en de volgende dag naar Undura.
Goed voor de eerste 80 kilometer offroad piste.. door sommigen al iets enthousiaster onthaald dan door anderen.

Eindelijk vandaag het voorwiel even voelen wegschuiven, en dat stukje adrenaline zorgt voor de nodige afwisseling in het traject.
In sommige dorpjes lijkt de tijd werkelijk stil te hebben gestaan.. Ravenswood is een oud mijnwerkersdorpje, waar weinig veranderd is sedert 1907
Het Hotel Imperial is een vleugje vergane glorie uit de tijd dat de goudhandel hier floreerde, en het ganse dorp lijkt zo uit de decors van Paramount Pictures te zijn geplukt.
De oude mijnsite, het postgebouw en de souvenierwinkel lijken zo uit een film te komen, en dat zijn dan ook de hightlights of the day.

Het roadbook begint wat vertrouwder te worden... volgende situatie aan de T naar links en vervolgens 160 km rechtdoor... aan het tankstation rechtdoor voor opnieuw 80 km....
afstanden zijn heel relatief hier in Australië en het is wel effe wennen.
Qua oppervlakte is Australie zo'n 1000 keer groter dan België.. en er wonen 20 miljoen inwoners.. ongeveer het dubbele dan in ons apenlandje..
90 % van de bevolking woont rond en in de grote steden.. en de overige 10 % bevolkt de rest van het land..
Je kan hier werkelijk uren rijden zonder een huis tegen te komen.. en de tankbeurten kan je maar beter vooraf inplannen, of je komt in de problemen.

Het roadbook van vandaag gaf 3 tankstops aan.. de eerste hebben we overgeslagen omdat we nog halfvol reden.. het tweede tankstation was uitverkocht, en volgens de verbruiksmeter had ik nog 76 kilometer autonomie.. en de volgende tankstop lag op 72 kilometer.. Nu in deze omstandigheden is de spanning op de bilspleet omgekeerd evenredig met de stand van de benzinetank.. en des te groter wanneer ik met nog 2 kilometer autonomie op de teller aankom in en pompstation... ... zonder pompen... Binnen 3 dagen leveren ze de nieuwe pompen.. en de oude zijn al afgebroken..

Gelukkig kunnen we de bezemwagen nog bereiken die zo'n uur na ons arriveert, en wat extra fuel heeft ingeslagen voor de het laatste deel van de etappe.

Vandaag was het de dag van de roadworks en roadtrains... elke 5 kilometer stond er wel een man met een fluo-jasje, een hoed en een stop-bord langs de weg, om het verkeer te regelen..
De eerste 100 kilometer zijn we er minstens 10 tegengekomen.. en dat was niet echt hoopgevend voor de rest van het traject.

En als we dan al door de roadworks geraakten... waren de roadtrains aan de beurt. De langste gevaartes die we op de weg zijn tegengekomen zijn 55 meter !! net iets meer dan de maximale lengte van 18.60 in Europa..
En met een gewicht van 150 ton.. niet meteen de meest geschikte weggebruiker om achter jou te hebben als er een noodstop moet gemaakt worden..

De gevaartes zijn écht wel indrukwekkend, en het is wel effe oogjes dichtknijpen en gas opendraaien als je er eentje wil inhalen..

De meeste van de routes in dit gebied zijn bovendien net breed genoeg voor 2 voertuigen.. maar enkel voorzien van een strook asfalt in het midden, en de linker en rechter zijde met kiezel..
Dus bij tegenliggers is er maar één uitweg.. de zijberm in .. in de gravel..

Vanavond slapen we in een treinwagon. Midden in het natuurpark van Undura.
Er staan er zo'n twintig-tal, met elk een orient-express stijl coupet. Ik hoop dat de kaartjesknipper vannacht niet langskomt.

Undura is een natuurpark met lava-grotten, en in de omgeving bevinden zich ruim 100 kilometer ondergrondse tunnels, die meer da 140.000 jaar geleden zijn gevormd..
Bovengronds zijn er kangourous, kangourous en walibi's.. genoeg om de komende 2 weken een autosnelweg te vullen.

In het park tegenover het motel van gisteren stonden vleermuisbomen.. een lokale specialiteit, waar hondsvleermuizen groeien..
Zon 10.000 stuks.. en zelf als ik de helft overdrijf zijn het er nog héél veel .. vanochtend vroeg hebben we nog wat mooie beelden kunnen schieten van hondsvleermuizen in de vlucht.
vrij indrukwekkend, met een spanwijdte van meer dan 1 meter !

Jammer dat ze spontaan beginnen plassen als ze worden opgejaagd.. we dachten heel effe dat het gewoon aan het regenen was.. maar de geur deed ons anders vermoeden.
op een aantal foto's zie je de druppels in onze richting zweven ;-)

Mogelijk is de tekst wat verwarrender dan in de vorige reistrips. Maar dat heeft alles te maken met de aanpassing aan het uurverschil, en de lengte van het programma.
's ochtends vertrekken we meestal rond 08u30, en zijn we wakker rond 06.00 uur. en naast de foto's bewerken , de whisky cola en de douche valt het vaak zwaar om nog wat ervaringen van de dag neer te pennen..
Meestal vallen de oogjes na 22 uur spontaan dicht.. zoals ook nu het geval is..

Groetjes en tot morgen ;-)

Danny en Kristin