Zebrashit, Maasai en nijlpaarden

We waren met ons verhaal gebleven in Crater Lodge, maar ondertussen zitten we al een paar dagen in Zanzibar..
Gisteren heb ik al heelwat fototjes opgeladen, en we zullen er van vandaag nog wat bijzetten..

Naast Crater Lodge is ook een originele Maasai - village, die we graag wouden bezoeken..
ik had altijd zoiets van.. die Masaai, die leven heel afgelegen, op uren stappen door de steppe, maar neen hoor..
ze stalken je al van op de luchthaven met Maasai rommel van alle kanten.. en we hebben het zowat gehad met Maasaai..
nog erger dan Hollandse klompen en Manneke Pis..

Maar we hadden expliciet gevraagd om naar een Maasai village te gaan, dus, bij valavond zijn we dan toch maar even tot daar gereden.
op zo'n 10 minuten van de lodge..

" 50 dollar for the visit".. klinkt het al meteen als we uit de wagen stappen..
een "traditionele masaai" met polsuurwerk, en GSM legt ons de routine uit..
en we steunen daar mee het community project..
Ik haal 25 dollar en 80 cent uit mijn zakken, en toon hem de lege portefeuille..
OK .. Deal !
De verwelkomingsprocedure is al gestart en de mannen en vrouwen verwelkomen ons zingend in het dorp..
tweede couplet.. wedstrijdje hoogspringen...
nu op een Volleybalwedstijd zouden die gasten niet misstaan.. , met een detente van minimaal 1.50 kunnen ze gewoon met hun borstkast afblokken... op voorwaarde dat je ze de spelregels krijgt uitgelegd natuurlijk..

derde couplet.. een bezoekje aan het huis... nu ja.. huis.. een hutje gebouwd in stokken en klei.. onderverdeeld in 4 compartimenten.. een hok voor de kinderen, een hok voor papa en mama Maasaai, een hok voor de jonge geiten en kalveren, en een hok om te koken.. allemaal samen op een diameter van 6 meter..

Leven als de Maasai is als leven op een boerderij.. Maar dan als de dieren..
Op de kinderen zitten net zoveel vliegen als op de stronthopen in de kraal..
En de emancipatie van de vrouw.. die laat hier nog even op zich wachten..
Haar status is net gelijkgesteld met die van een slaaf.. , zo net onder de geiten..

In het schooltje vinden we een stel banken gesponsord door een Japanse mecenas..
en voor de rest is leven ze van hun dieren en pompwater.. .. en de toeristen natuurlijk...

Leuk om even gezien te hebben hoe onze voorvaderen zo'n 3000 jaar geleden moeten geleefd hebben..
maar dat is het dan ook..
tot zover mijn mytische beeld van de Maasaai..

Het leven in de NgoroNgoro Krater is alvast wél zijn gangetje blijven gaan de afgelopen paar miljoen jaar...
alleen moeten de leeuwen met enige heimwee luisteren naar de verhalen over hun voorvaderen, toen die nog rustig een hapje Zebra konden eten met hun gezinnetje..
zonder omsingeld te zijn door 100 safariwagens, en 500 fotografen.. tot zover hun privacy..

Maar het blijft een uniek schouwspel, en het is een eer om even deel te mogen uitmaken van het decor, en opnieuw te ervaren hoe de natuur écht werkt..
Darwin is hier nooit veraf.. en elk moment, elke confrontatie doet je beseffen dat wij al lang zullen uitgestorven zijn als dit leventje hier rustig verder zijn gang gaat... of helemaal opnieuw begint als iemand op de "reset" knop drukt..
Je voelt je behoorlijk klein tussen al deze natuurpracht, en telkens weer dwingt het geheel respect af..
Wij zijn te gast in het decor van de natuur, en niet omgekeerd.. dat beseffen we nog beter als één van de volgende dagen in de Serengetti een Olifant het zwembad aanziet voor een waterput..

De beelden van de NgoroNgoro krater zijn overtuigend genoeg denken we.. alvast.. ;-)

Twee dagen later verhuizen we naar de Serengetti, de het grootste natuurgebied in Oost Afrika, dat zich uitstrekt tot in Kenia.
We logeren in het westelijke deel, in een bescheiden optrekje genaamd Grumeti River Camp..
Een tentenkamp aan de oevers van de Grumeti rivier... met een heel stel luidruchtige buren..
en dan heb ik het deze keer niet over Nederlanders op de camping, maar wel over een troep Hippo's die voor onze tentdeur liggen..
nu eigenlijk lagen die hippo's er al langer, en hebben ze de tentdeuren er gewoon voorgezet.. het is maar hoe je het bekijkt..

Nu als ik zeg tentdeuren, dan denk je al meteen aan zo'n iglo ding.. waar je zo on-comfortabel mogelijk probeert in te liggen op een luchtmatras die tegen middernacht toch plat is..
en een ritssluiting die constant vastzit.. , en rondom je een heel stel gele nummerplaten..

Wel deze uitvoering is een ietsiepietsie verbeterde versie..
Ruim dubbel bed, douche, toilet, lavabo, muskieknet, muziekkiekentet, muzinieken;; nu ja.. je weet wel zo'n doek om over je bed te hangen uit de Ikea..
, vast dak met een tentzeil onder gespannen..
Kamperen kan blijkbaar ook leuk zijn zonder alle ergernissen die daarmee traditioneel gepaard gaan..

Ook deze bestemming maakt deel uit van een keten onder de naam &Beyond.. vroeger ccafrika.com een project waarbij toerisme effectief bijdraagt tot het welzijn van de gemeentschappen waarin ze zich vestigen..
kijk maar even op hun website, ze hebben heelwat leuke plekjes in Afrika, en inmiddels ook in India, Costa Rica...

De Serengetti is een gigantisch natuurgebied waar normaal miljoenen dieren hun thuis hebben..
maar ze zijn nét vertrokken.. en zitten zo'n 100 kilometer verderop..

Elk jaar herhaalt zich dezelfde routine.. die men de "migration" noemt.. dan trekken ruim 4.000.000 zebra's, gnoes en waterbuffels van de Serengetti naar de Masaai Mara, om aan de droogte te ontsnappen en te kalveren in de groene vlaktes van de Masaai Mara.. Tijdens de fertiliteitsperiode worden er zo'n 8000 gnoe's per dag geboren !!

In de Serengetti blijven nu enkel nog de oude of gekwetste dieren over die de grote trek niet kunnen meedoen.. en achterblijven als lunchpak-hét voor de hyena's en leeuwen.
we zien nog nét het laatste staartje van de migratie.. Maar missen het grote schouwspel dat je ongetwijfeld al ergens op National Geographic hebt gezien..


Wat ik vergeten te zeggen was, is dat we tussen Crater Lodge en Grumeti niet minder dan 8 uur onderweg zijn geweest.. en we hebben al 3 dagen geen vierkante centimeter asfalt meer gezien..
Dit terwijl in ons programma was vermeld.. Early Breakfast @ Crater Lodge & Lunch @ Grumeti River Camp..
We worden verondersteld om 2 dagen later via dezelfde route terug te reizen.. maar dit keer nog zo'n 2 uur verder..

De sales van de locale travel agent ligt blijkbaar vaker in de clinch met de gidsen en chauffeurs omdat ze de werkelijke reistijden verzwijgen aan de klanten, en zij telkens weer met ontevreden klanten zitten;.
We zien het ook helemaal niet zitten om helemaal weer dezelfde weg terug te rijden in de Landcruiser waarvan de vering het zo'n 15 jaar geleden heeft begeven.. en we zetten een "beetje" druk op onze lokale contactpersoon..
en proberen ook nog het programma aan te passen, om een overnachting te regelen naar in het gebied van de migratie.. Maar dat lukt jammer genoeg niet meer...
Een paar uur later hebben we dan toch een transfert geregeld naar onze volgende bestemming, met één van de kleine vliegtuigjes die pendelen tussen de diverse landing-strips in de natuurgebieden.. voor zo'n 200 euro besparen we ons heelwat ergernissen..


Een reden alvast om terug te komen en echt te mikken op de migratie...
Het probleem met de migratie is dat ze afhankelijk is van de natuur en de regen, en zeer moeilijk voorspelbaar is..
maar dat maakt het ook zo boeiend..
Er is een truuk die echter altijd schijnt te werken..
je boekt de Safari's en je verblijven in de tegenover gestelde richting dan de migratie.. in dit geval van begin augustus tot midden augustus te starten vanaf Kenia.. en zo naar Tanzania..
en je reist met SafariLink of één van die kleine vliegtuigmaatschappijen die landen op de airstrips in de natuurgebieden..
Dan ben je alvast zeker om de migratie érgens op je traject tegen te komen..
& Beyond heeft ook mobiele tentenkampen die meereizen met de migratie dat heet "Serengetti under Canas"
en dat is de ideale manier om zeker te zijn van een onvergetelijk schouwspel met meer dan 4.000.000 figuranten.

Hetzelfde herhaalt zich trouwens in februari - maart wanneer de dieren in de andere richting terug naar de Serengetti trekken.


Alleszins moet je bij elke game-drive blij zijn met wat je te zien krijgt..
en soms is dat heel weinig.. je zit in een natuurlijk decor, en de bewoners leiden hun eigen leven, waarbij wij het voorrecht hebben om discreet te mogen toekijken..
de ene dag zie je helemaal niets, de andere dag val je van de ene verbazing in de andere..
en je leert al snel dat het niet enkel over de BIG FIVE gaat, maar je net zo goed kan genieten van de kleine dingetjes (nietwaar ;-))
vlindertjes, planten, slangetjes, muggen, muggen, muggen, tsetse vliegen...


In de Serengetti lag het mooiste eigelijk gewoon voor onze deur..
ik heb bij zonsondergang op 2 dagen meer dan 300 foto's genomen van nijlpaarden.. en je kan er uuuuren blijven naar lijken..
De beelden kan je zien op facebook, maar het geluid blijft je voor eeuwig bij..

Met onze inderhaast geregelde vlucht trekken we 2 dagen later naar Lake Manyara, onze laatste tussenstop vooraleer we naar Zanzibar vliegen.
Lake Manyara is een relatief klein natuurgebied, op 3 uur rijden ben je er door... ;-) en alles is gecentraliseerd rond een meer..
waar normaal gezien 1.000.000 flamingo's wonen.. Maar nu effe niet ... ze zijn vertrokken, en we blijven achter met een 1000 tal soortgenoten..
Maar onze gids weet altijd wel wat nieuws te vertellen, zelfs over dieren die je al voor de 100e keer ziet..

Wist je bijvoorbeeld dat een jonge Zebra de eerste weken de uitwerpselen van de moeder opeet.. omdat deze een belangrijke hoeveelheid bacteriën bevatten, die nodig zijn om de weerstand van de jonge dieren helpen op te bouwen..
en dat een Black Mamba.. één van de gevaarlijkste slangen van Afrika.. de 4 x 4 wagens aanvalt, als ze in hun territoriium komen.. best niet met een cabrio op stap gaan dus ;-)

Afrika blijft onder je huid zitten als je er één keer geweest bent wil je meestal terug..
wel wij zijn er nu al effe, en denken al aan onze volgende trip.. De ervaring is steeds weer zeer intens..

Na Lake Manyara vlogen we naar Zanzibar.. en de timeline begint al wat dichter bij elkaar te komen..
zaterdag en zondag zaten we in Stonetown, de hoofdstad van Zanzibar,

Wanneer we door onze taxi werden gedropt in het midden van de "stad" was het wel effe schrikken..
heel kleine straatjes, overal vuilnis, vlakbij de lokale markt.. de wieljes van onze koffers kregen het hard te verduren op wat ze hier "straten" noemen..
en we hielden ons hart vast om de drempel van ons "hotel" over te stappen..

Swahilhi House.. is echter wel een absolute aanrader.. echt eenvoudige, maar heel leuke kamers, en ongeloolijk zicht vanaf het dakterras over Stonetown..
De Nederlandse Chef heeft ongetwijfeld zijn inspiratie gehaald bij Jamie Oliver, en dit is het beste eten dat we de sedert lang kregen voorgeschoteld..
aan 1/10e van de prijs van de overige lodges..

Morgen vertel ik je nog wat verder over StoneTown en Zanzibar.. nu gaan we effe een hapje eten ...


en laat ons even weten wie er meeleest..
of stuur ons een berichtje..
we missen jullie allemaal een beetje..
maar tegen zaterdag zijn we terug thuis !


Veel groetjes en dikke knuffels !

Danny & Kristin