De (t)rip...

Toegeven dat het niet veel vertrouwen wekte toen de man met blauwe overal en witte letters “KLM Maintenance” met een bedenkelijk gezicht en een Phillips schroevendraaier maat 4 ons tegemoet kwam op de passerelle tijdens het inschepen..
Een snelle blik in de cockpit stelt me echter gerust wanneer ik vaststel dat beide sturen netjes met alle vijzen op hun plaats hangen..
Met een half uurtje aangekondigde vertraging wegens technisch probleempje vertekken we anderhalf uur later dan voorzien richting Bangkok International voor een vlucht van iets meer dan 10 uur vanuit Amsterdam.
Vanaf de bordercontrole,- met een groot bord “Welcome in the land of the smile”,- zien we onze beide koffers, gemarkeerd met oranje spanriem al op de conveyor belt draaien.. een glimlach... die snel veranderd in andere grimassen, ... want wanneer we na 15 minuten later door de file te zijn geworsteld blijkt dat één van onze koffers een nieuwe eigenaar heeft gevonden.
In een reflex zet ik het op een loopje via de douanecontrole, om op zoek te gaan naar de boosdoener.. maar tevergeefs en met de staart tussen de benen, (die er trouwens al een tijdje hangt) keer ik terug naar Kristin die geduldig wacht bij de overige tassen en de transportband... althans, dat was mijn bedoeling.. maar buiten de scherpzinnigheid gerekend van de glimlachende wetsdienaar die weigert me terug in de bagage-uitgifte te laten, omdat mijn boardingcard en paspoort aan de andere zijde zijn gebleven...
Een half uur later lukt het dan toch om via GSM contact te krijgen met Kristin die de nodige documenten brengt, en ons terug naar de “Lost Luggage” desk te krijgen.
Het concept “Land of the smile” begint stilaan door te sijpelen... wat er ook gebeurd, ze blijven lachen.. (is mijn Thais dan zo slecht, of hebben ze de inhoud van onze valies onderling verdeeld ?) en al snel word duidelijk dat ze “Yes” zeggen als ze “No” bedoelen... vooral als de vraag luidt “Do you speak English ?”
Wel hier zitten we dan met een hele rugzak vol fotomateriaal, maar zonder alle accessoires, kabels, batterijladers, opslagdrives....
Maar ook de gloednieuwe Garmin Zumo 550 met kaarten van Thailand, prijkt nu wellicht ergens in de wagen van een (zeer glimlachende) Thai.. met 5 paar kousen, 3 onderbroeken, 3 flessen citroenjenever en een fles Four Roses..
Er rest ons echter nog een greintje hoop wanneer de (glimlachende) dame van Lost Luggage vaststelt dat de koffer niet in Amsterdam zou zijn ingescheept..
Er zit niets anders op dan afwachten en hopen dat de koffer met oranje riem op de conveyor belt toch niet de onze is geweest..